รีวิวนิยายวาย ‘เด็กหอหมออู้’ by Lullabom

หลังจากช่วงโควิดที่มาทีละเวฟ ยอมรับว่าแม้จะเป็นคนชอบหมกตัวอยู่ในบ้าน อยู่ในพื้นที่ห้องนอนของตัวเอง แต่หลายครั้งความเหงามันก็มาวนเวียน เพราะไม่รู้จะทำอะไรดี…

จนมาวันนึง เพื่อนสนิทของตัวเองเพิ่งมาเปลี่ยนตัวเองเป็น ‘สาววาย’ ได้แนะนำนิยายวายให้อ่าน

‘มึง… มึงต้องอ่าน’

‘มันดีมาก ดีจริงๆ’

‘ตลกจนช๊อคโกแลตซีสต์กูจะฝ่อ’

…อะไรมันจะขนาดนั้นวะ…

‘เออๆ เดี๋ยวลองอ่านดูละกัน’

ไม่ใช่ว่าผมเป็นสายแอนตี้หรืออะไร ผมเองก็เคยอยู่ในการติ่งซีรี่ส์วายมาก่อน ก็พอเข้าใจความฟินนั้นนะ แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ชอบอ่าน ด้วยการงานที่ทำ essay ของนักเรียนก็เยอะอยู่แล้ว ยังจะต้องมาอ่านนิยายอีก จะไม่อ้วกออกมาเป็นตัวอักษรเลยหรอ ตอนแรกผมก็ยึกยัก

แต่ไหนๆเพื่อนสนิทผมมาป้ายยาละ…

เอาวะ…อ่านซักตอนสองตอนก็ได้

‘มึง พี่หมอคือดีมาก’

‘กูจะตั้งใจเรียนฟิสิกส์’

‘กูจะกลับไปเรียนวิศวะป.ตรีอีกใบ’

ข้อความอินเหล่านี้ไม่ได้มาจากเพื่อนสนิทผม แต่กลับมาจากคนที่ตั้งใจจะอ่านแค่ตอนสองตอนอย่างผมเองนี่แหละ แฮ่~

ยอมรับว่าติดจริง ติดมาก อ่านนี่จะ 11 รอบได้แล้วมั้ง (เห็นเป็นสามก๊กแหละ อ่านเยอะขนาดนี้)

เรื่องเด็กหอหมออู้เป็นเรื่องราวของ คทาชายนายปาฏิหาริย์ หรือ อู้ นักศึกษาปีหนึ่งที่เพิ่งจะเริ่มต้นชีวิตที่มหา’ลัยในฐานะเด็กคณะ วิศวกรรมศาสตร์ ที่อีท่าไหนไม่รู้ก็ถูกจับพัดจับผลูต้องไปอยู่หอกับรุ่นพี่ที่เป็นเดือนเดือดปีสามอย่าง พี่หมอ หรือนายแพทย์ (ชื่อจริงชื่อแพทย์ ชื่อเล่นชื่อหมอ แต่เรียนวิศวะ เอ้อ เอากับพี่แกสิ)

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นไปได้ด้วยดีตั้งแต่เริ่มราวกับอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์… ที่ปลูกอยู่กลางเวทีมวยนะ

เจอหน้ากันครั้งแรกน้องปีหนึ่งก็พร้อมซัดพี่ปีสามเพราะถูกด่าว่าเตี้ยไปเรียบร้อย ทุกอย่างดูกระท่อนกระแท่นจนความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เหตุการณ์หลายๆอย่างทำให้จากคนที่เกลียดๆกันก็ค่อยๆทำให้รู้สึกดีขึ้นจนกลายมาเป็นคนรักเฉยเลย

ความสนุกของเรื่องนี้อยู่ที่การเล่าเรื่อง การเขียนในลักษณะบุคคลแรก first person ในมุมมองผมคือต้องสื่อให้ถึง ซึ่งเรื่องนี้เขียนได้เข้าถึงมาก ไม่ใช่แค่การพูดถึงความรู้สึก แต่หมายถึงคำพูดหรือความคิดที่อยู่ในใจที่แสดงออกมาได้ดี

เรื่องนี้ไม่ได้มีการหักมุมอะไร แต่มันเป็นการเล่าเรื่องสบายๆ feel good มาก อ่านแล้วอารมณ์ดี

นอกจากเรื่องของการบรรยายของไรท์แล้ว อีกเรื่องคงจะเป็นเพื่อนๆที่เป็นตัวประกอบ ซึ่งทำหน้าที่ได้สมบูรณ์มาก ผมหมายถึงการเล่นโบ๊ะบ๊ะมุก ตอนที่อ่านครั้งแรกผมนึกว่าไรท์จะเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย คือมุกใส่มาตรงไหนได้ใส่ ตลกบ้าง ฝืดบ้าง แต่จังหวะไม่ตกจนทำให้คนที่ปกติเป็นคนชอบทำหน้าเอือมกับมุกแป้กของเพื่อนกลับมาสนุกกับมันได้ มันทำให้ผมได้รู้ว่า…

มุกมันอยู่ที่จังหวะ แป้กไม่แป้กไม่ได้อยู่ที่มุก แต่อยู่ที่จังหวะจริงๆ

ผมอ่านจนจำได้ว่าตอนออกมาเจอเพื่อนหลังจากที่หมกตัวอยู่บ้านมานาน ผมก็เริ่มเล่นมุกทางแป้กบ้าง จนหลายครั้งเพื่อนก็งง ‘คนอย่างมึงเล่นมุกแบบนี้ด้วยหรอวะ’

นอกจากเนื้อหาข้างในแล้ว งานปกงานอาร์ตก็ไม่แพ้กัน แน่นอนว่าก็เป็นผลงานของ Kanapy ซึ่งเอาจริงๆ หลังๆหลายครั้งที่ผมเลือกหยิบนิยายมาอ่าน นอกจากจะเลือกจากไรท์ที่ชอบแล้ว ก็เลือกจาก Illus นี่แหละครับ 555

เพราะเรื่องเด็กหอหมออู้ ทำให้ผมเปิดใจกับการอ่านนิยายวาย แม้จะอ้วกออกมาเป็นตัวอักษรก็ยอม และเรื่องนี้ยังเป็นที่หนึ่งในใจของผมเสมอมา แม้ตอนนี้จะมีนิยายเกือบร้อยเล่มจากงานหนังสือครั้งเดียวแล้วก็ตาม

ส่วนตัวเลยให้สิบเต็มไม่หัก แต่ก็เหมือนเดิมครับ ทั้งหมดอยู่ที่เทสต์ของผู้อ่านด้วยนะ ไม่ได้อยากให้เชื่อในการเรทของผม แต่อยากให้ลองเปิดใจอ่านครับ :)

เด็กหอหมออู้ตอนนี้หาเล่มยากมากครับ แทบพลิกแผ่นดินหา แต่เพื่อพี่หมอ ผมยอม ฮ่าๆๆ ผมจำได้ว่าโทรไปหาถึงสำนักพิมพ์ จนเพื่อนเห็นความเวทนาของผมเลยจัดการหาให้

ทุกวันนี้เล่มเด็กหอหมออู้นี่เอาขึ้นหิ้งเลยครับ แทบจะอัญชลี วันทา อภิวาท เช้าเย็น (เค้าว่าไหว้แฟนแล้วจะเจริญอ่ะ)

ปล. จริงๆก็ยังมีเรื่องที่อยู่ในจักรวาลเดียวกันอย่าง ‘ระวังโจรปลื้ม’ ที่สามารถตามอ่านได้ใน readawrite กับ ‘น้องหญิงของพี่’ ที่สามารถตามอ่านได้ในเล้า (อยากบอกไรท์ว่าผมยังรอมาต่อคู่พี่หญิงอยู่น้า)

นอกจากเพื่อนสนิทแล้ว อยากจะขอบคุณการเปิดโลกทัศน์ใบใหม่นี้ และผู้คลอดนาย แพทย์ หรเวชกุล แฟนทิพย์อันดับหนึ่งนี้

Writer: Oiimaps

Illustrator: Kanapy

Publication: Hermit